Wstęp: Zakażenie miejsca operowanego występuje u 2,5-22,3% operowanych chorych. Jest ono wykładnikiem jakości leczenia na oddziałach zabiegowych i ma duży wpływ na jego koszt. Materiał i metodyka: Analizie poddano chorych, u których w obserwacji 30-dniowej wystąpiło zakażenie miejsca operowanego. Grupę wyjściową stanowiło 1581 chorych z rozpoznaniem raka jelita grubego poddanych zabiegowi operacyjnemu w jednym ośrodku. Kryteriami wyłączającymi z badania były: brak wiarygodnej dokumentacji leczenia (szpitalnego lub ambulatoryjnego) i zgon chorego przed 30. dniem po operacji bez rozpoznanego zakażenia miejsca operowanego. Analizę statystyczną wykonano przy użyciu programu Statistica 10. Wyniki: Powikłania pooperacyjne wystąpiły u 262 chorych (16,6%). Najczęściej występującym było zakażenie miejsca operowanego (198 pacjentów; 12,52%). Stwierdzono, że wystąpienie tego powikłania zależne było od zaawansowania klinicznego raka, wieku chorych, chorób współtowarzyszących (cukrzyca i choroby kardiologiczne). Ponadto zauważono, że powikłanie to występowało znamiennie częściej u chorych operowanych w trybie pilnym z powodu powikłań oraz u tych, u których wyłoniono stomię jelitową. Nie stwierdzono natomiast zależności wystąpienia tego powikłania od płci chorych i lokalizacji guza nowotworowego. Wniosek: U chorych po operacji raka jelita grubego największe zagrożenie wystąpienia zakażenia miejsca operowanego wystąpiło u chorych po 75. roku życia, obciążonych cukrzycą i chorobami kardiologicznymi, z dużym zaawansowaniem klinicznym raka, operowanych w trybie ostrego dyżuru, u których konieczne było wyłonienie stomii jelitowej (a szczególnie kolostomii).
Download full-text PDF |
Source |
---|---|
http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0009.5858 | DOI Listing |
Enter search terms and have AI summaries delivered each week - change queries or unsubscribe any time!